wiertarka

wiertarka
wiertarka {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ib, CMc. wiertarkarce; lm. D. wiertarkarek {{/stl_8}}{{stl_7}}'urządzenie z napędzanym wiertłem służące do wiercenia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wiertarka elektryczna. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • wiertarka — ż III, CMs. wiertarkarce; lm D. wiertarkarek 1. «maszyna (obrabiarka) służąca do wiercenia, rozwiercania lub pogłębiania otworów» Wiertarka stołowa. Wiertarka do głębokich otworów. 2. «przyrząd dentystyczny o napędzie nożnym lub elektrycznym… …   Słownik języka polskiego

  • stołowy — 1. «dotyczący stołu jako sprzętu domowego» Nogi stołowe. ∆ sport. Tenis stołowy → ping pong ∆ techn. Wiertarka, szlifierka stołowa «mała, podręczna wiertarka, szlifierka, przymocowana zwykle do stołu» ∆ hist. Dobra stołowe → ekonomia w zn. 3 ◊… …   Słownik języka polskiego

  • ДРЕЛЬ — ручная машина для сверления отверстий в металлах, древесине и других материалах (Болгарский язык; Български) дрелка; ръчна бормашина (Чешский язык; Čeština) svidřík; ruční vrtačka (Немецкий язык; Deutsch) Drillbohrer (Венгерский язык; Magyar)… …   Строительный словарь

  • bormaszyna — ż IV, CMs. bormaszynanie; lm D. bormaszynayn przestarz. «wiertarka» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • grzechotka — ż III, CMs. grzechotkatce; lm D. grzechotkatek 1. «zabawka niemowlęca, zwykle w kształcie kuli z rączką, zawierająca w środku kilka drobnych kuleczek (np. ziarenek grochu) grzechoczących przy potrząsaniu» Plastikowa grzechotka. Potrząsać… …   Słownik języka polskiego

  • młotkowy — techn. «zaopatrzony, wyposażony w młotek lub w młotki; bijakowy; służący do młotkowania» Wiertarka młotkowa. Młyn młotkowy …   Słownik języka polskiego

  • szybkoobrotowy — «o maszynach, silnikach, przyrządach: pracujący na szybkich obrotach, szybko się obracający» Silnik szybkoobrotowy. Koło szybkoobrotowe. Wiertarka, wirówka szybkoobrotowa …   Słownik języka polskiego

  • trepan — m IV, D. u, Ms. trepannie; lm M. y med. «rodzaj świdra służącego do wiercenia otworów i cięcia tkanki kostnej, napędzanego ręcznie lub elektryczną wiertarką» ‹łc. z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • wgryźć się — dk XI, wgryzę się, wgryziesz się, wgryź się, wgryzł się, wgryźli się, wgryzłszy się wgryzać się ndk I, wgryźć sięam się, wgryźć sięasz się, wgryźć sięają się, wgryźć sięaj się, wgryźć sięał się 1. «wpić się w coś zębami, szczękami; nagryzając,… …   Słownik języka polskiego

  • wysokoobrotowy — techn. «o maszynach, silnikach: pracujący na szybkich obrotach; szybkoobrotowy» Wysokoobrotowa wiertarka …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”